Pim Fortuyn
Algemeen
Stadsarchief Rotterdam bezit de bibliotheek en archiefstukken van Pim Fortuyn. Ook is er in de collectie beeld- en geluidsmateriaal te vinden.
De bibliotheek van Pim Fortuyn
De gemeente Rotterdam heeft in 2009 de volledige boekencollectie van Pim Fortuyn gekocht. Daarmee blijft de persoonlijke bibliotheek van de vermoorde politicus openbaar bezit en toegankelijk voor iedereen.
De meest voorkomende categorieën zijn boeken op het terrein van de sociologie, filosofie, politiek, literatuurgeschiedenis, biografieën van oud politici en sociaaleconomische werken. Het merendeel van de boeken is Nederlandstalig, maar er zitten ook werken tussen in het Frans, Duits en Engels. Daarnaast zijn er circa 300 boeken die door Fortuyn zijn voorzien van aantekeningen, publicaties die hij mogelijk gebruikte als bronnen voor zijn eigen werk.
De wat oudere boeken uit de periode 1955-1985 bevatten veel socialistische werken en getuigen van het lidmaatschap van Fortuyn van de Partij van de Arbeid.
In zijn collectie bevinden zich geschiedenisboeken, zoals de serie van Lou de Jong over de Tweede Wereldoorlog, maar ook het werk van Nederlandse historici zoals Robert Fruin en Pieter Geyl, en niet te vergeten Johan Huizinga met zijn beroemde boek Herfsttij der Middeleeuwen.
Op het filosofische- , sociologische- en het psychologische vlak treffen we bij Fortuyn ook vele grote namen aan, waaronder Schopenhauer. Sociologen in de boekenkast van Fortuyn zijn onder andere Theodor Adorno en Max Horkheimer. Van zijn belangstelling voor psychologie getuigt het verzamelde werk van Sigmund Freud.
Fortuyn bezat ook een grote collectie romans waaronder het complete werk van Simon Vestdijk. Daarnaast was hij blijkbaar liefhebber van Cesare Pavese, Cees Nooteboom en E. du Perron. Soms treffen we ook aparte boekjes aan zoals een boekje over het Chinese dierenriem van het jaar van de Rat, waarin hij zaken onderstreept zoals onder beroepen: ‘politicus’ en een paar pagina’s verder: ‘hij zou graag begrepen worden…’ Dit boekje was overigens een geschenk van iemand die onder hetzelfde jaarteken geboren was als Pim Fortuyn.
Archief van Pim Fortuyn
Een aantal jaren na de dood van Pim Fortuyn (2002) werd zijn archief overgedragen aan het Stadsarchief Rotterdam. Het is een waardevolle aanwinst voor het Stadsarchief, omdat Fortuyn een belangrijke rol heeft gespeeld in de politiek in de stad en in Nederland.
Zijn persoonlijk archief werd bewaard in zijn huis in Rotterdam. De conservatrice, Fortuyns laatste secretaresse Baukje Schuling, maakte onder begeleiding van het Stadsarchief een globale lijst van de inhoud. Later is hiervan een professionele beschrijving gemaakt.
Pim Fortuyn bewaarde veel. Zijn agenda’s, correspondentie, publicaties, foto’s, geluidsopnamen van radio-optredens en stukken die getuigen van zijn werkzaamheden voor het bedrijf OV-Studentenkaart, vormen de hoofdbestanddelen van zijn archief. Uit de jaren 2000-2002, de periode waarin Pim Fortuyn politiek actief was, is relatief weinig materiaal in het archief aanwezig. Die leemte wordt enigszins goedgemaakt door de vele overgeleverde ‘media-momenten’ (radio, tv, krant en tijdschrift) die getuigen van Fortuyns politieke leven.
Het archief is ter inzage na toestemming van de familie Fortuyn.
Beeldcollectie
Wilt u de collectie foto's en films zien waarin Pim Fortuyn is te zien, ga dan naar de Beeldcollectie.
Literatuur over Pim Fortuyn
Van recente datum is het proefschrift van Jasper Muis (1976), Pim Fortuyn.The evolution of a Media Phenomenon. Amsterdam, 2012.
“Niet zijn uitzonderlijke charisma, maar de aandacht in de media zorgden voor de stormachtige opmars van Pim Fortuyn”, aldus socioloog Jasper Muis.
Hoewel reeds onderzoek was verricht naar de motieven van degenen die op de Lijst Pim Fortuyn stemden (van der Brug 2003; Pennings en Keman 2003; van Holsteyn en Irwin 2003) en naar de effecten van de mediaberichtgeving op het kiesgedrag (Kleinnijenhuis e.a. 2003), was de vraag naar de oorzaken van de spectaculaire opkomst van Pim Fortuyn en zijn politieke agenda in het publieke debat in de massamedia, die aan het verkiezingssucces ten grondslag lag, nog grotendeels onbeantwoord gebleven. Jasper Muis heeft in die leemte voorzien.
Literatuurlijst
-
- Adriaansen, M., Van der Brug, W. & Van Spanje, J. (2005). De kiezer op drift? In Brants, K. & Van Praag, P. (Eds.), Politiek en Media in Verwarring. De Verkiezingscampagnes in het lange Jaar 2002. Amsterdam: Het Spinhuis, pp. 218-243.
- Bauduin, F.G., T.J.M. Gijsberts en A.J.R.M. Vermolen, Vonnis van de rechtbank Amsterdam, Amsterdam in de strafzaak tegen Volkert van der G., zaaknummer 13/123078-02,, Amsterdam, 15 april 2003
- Bélanger, E. & Aarts, K. (2006). Explaining the rise of the LPF. Issues, discontent, and the 2002 Dutch Election. Acta Politica 41: 4-20.
- Brands, J., Onafhankelijk, ongrijpbaar, alleen. Gesprekken met Pim Fortuyn, Amsterdam 2002
- Brug, Wouter van der. 2003. “How the LPF fuelled discontent: Empirical tests of explanations of LPF support”. Acta Politica 38: 89-106.
- Couwenberg, S. W. (2004). Opstand der Burgers. De Fortuyn-Revolte en het Demasqué van de Oude Politiek. Budel: Damon.
- Cuperus, R. (2003). From polder model to postmodern populism. Five explanations for the ‘Fortuyn revolt’ in the Netherlands. In Cuperus, R. K., Duffek, K. A. & Kandel, J. (Eds.), The Challenge of Diversity. European Social Democracy facing Migration, Integration, and Multiculturalism. Innsbruck: Studienverlag.
- Duivesteijn, A. (2002). De revolutie der buitengeslotenen. Socialisme & Democratie 5/6: 60-66
- Eerdmans, Joost en Martijn van Winkelhof, Tien jaar zonder Pim, Sint-Niklaas 2012
- Ellemers, J. E. (2004). Het fenomeen Fortuyn. De revolte verklaard. Jaarboek Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen 2002. Groningen: DNPP/Rijksuniversiteit Groningen, pp. 252-266.
- Van Herwaarden, C. (2005). Fortuyn. Chaos en Charisma. Amsterdam: Bert Bakker.
- Holsteyn, Joop J. M. van en Galen A. Irwin. 2003. “Never a dull moment: Pim Fortuyn and the Dutch parliamentary election of 2002”. West European Politics 26(2): 41-66.
- Holsteyn, Joop van en Cas Mudde, Democratie in verval?, Amsterdam 2002
- Holsteyn, J. J. M. van, Irwin, G. A. & Den Ridder, J. M. (2003). In the eye of the beholder. The perception of the List Pim Fortuyn and the parliamentary elections of May 2002. Acta Politica 38: 69-87.
- Holsteyn, J. J. M. van & Rydgren, J. (2005). Holland and Pim Fortuyn: a deviant case or the beginning of something new? In Rydgren, J. (Ed.), Movements of Exclusion: Radical Right-Wing Populism in the Western World. Hauppage: Nova Science, pp. 41-63.
- Irwin, G. A. & Van Holsteyn, J. M. M. (2004). The 2002 and 2003 parliamentary elections in The Netherlands. Electoral Studies 23: 545-571.
- Irwin, G. A. & Van Holsteyn, J. M. M. (2003). A new kid on the block: Pim Fortuyn and the Dutch parliamentary election of May 2002. Journal of Elections, Public Opinion & Parties 13(1): 29-46.
- Kleinnijenhuis, Jan, Dirk Oegema, Jan de Ridder, Anita van Hoof en Rens Vliegenthart. 2003. De puinhopen in het nieuws. De rol van de media bij de Tweede-Kamerverkiezingen van 2002. Alphen aan de Rijn: Kluwer.
- Kolbert, Elizabeth, 'Beyond Tolerance. The mystery of Pim Fortuyn', in: The New Yorker, September 9, 2002
- Koopmans, Ruud/Muis, Jasper (2009): "The Rise of Right-Wing Populist Pim Fortuyn in the Netherlands. A Discursive Opportunity Approach." In: European Journal of Political Research, vol. 48, no. 5, pp. 642-664.
- Lijst Pim Fortuyn, Zwartboek beveiliging Pim Fortuyn, Den Haag, 1 september 2003.
- Margry, P. J. (2003). The murder of Pim Fortuyn and collective emotions. Hype, hysteria and holiness in The Netherlands. Etnofoor. Antropologisch Tijdschrift 16: 106-131.
- Muis, Jasper, Pim Fortuyn.The evolution of a Media Phenomenon. Amsterdam 2012
- Oosterwaal, Annemarie http://www.kennislink.nl/publicaties/nederland-na-fortuyn-de-politiek-polariseert-de-samenleving-niet 2008.
- Oosthoek, Albert, Pim Fortuyn en Rotterdam. Rotterdam 2005, met DVD.
- Ornstein, L., De Jonge Fortuyn De wordingsgeschiedenis van een omstreden Politicus. Amsterdam 2012.
- Pellikaan, H., De Lange, S. & Van der Meer, T. (2007). Fortuyn’s legacy: party system change in the Netherlands. Comparative European Politics 5: 282-302.
- Pels, D. (2003). De geest van Pim. Het gedachtegoed van een politieke dandy. Amsterdam: Anthos.
- Pennings, Paul en Hans Keman. 2003. “The Dutch parliamentary elections in 2002 and 2003: The rise and decline of the Fortuyn movement”. Acta Politica 38: 51-68.
- Plooy, J., Requisitoir in de strafzaak tegen Volkert van der G., ter terechtzittingg van 1 april 2003 te Amsterdam
- Praag, Philip van, 'De LPF-kiezer: rechts, cynisch of modaal?', in: Documentatiecentrumm Nederlandse Politieke Partijen, Jaarboek 2001, Groningen 2003
- Rossem, M. van (2010). Waarom is de burger boos? Over hedendaags populisme. Amsterdam: Nieuw Amsterdam.
- Rydgren, J. & Van Holsteyn, J. J. M. (2004). Holland and Pim Fortuyn: A deviant case or the beginning of something new? In Rydgren, J. (Ed.), Movements of Exclusion. Radical Right-Wing Populism in the Western World. Hauppage, New York: Nova Science Publishers, pp. 41-59.
- Paul Scheffer, Het land van aankomst. Amsterdam: De Bezige Bij, 2007.
- Spong, Gerard, en Oscar Hammerstein, 'Vervolg ze tot in de hel'. De haat-zaai aangifte van Fortuyn, Amsterdam
- De Vries, Jouke en Sebastiaan van der Lubben, Onderbroken evenwicht in de Nederlandse politiek. Paars II en de revolte van Fortuyn, Amsterdam 2005.
- Wansink, H., De erfenis van Fortuyn. De Nederlandse democratie na de opstand van de kiezers. Amsterdam 2004. http://dare.uva.nl/document/73170
- Wytzes, Liesbeth, 'Oprecht en onmogelijk. Het onvervulde leven van Pim Fortuyn (1948-2002)', in: Elsevier, 13 juli 2002
- Zwan, Arie van der, De uitdaging van het populisme, Amsterdam 2003
Collectie Museum Rotterdam
De spullen van Pim Fortuyn zijn op een veiling in juni 2009 verdeeld onder zevenhonderd bieders. Zijn inboedel bracht op de veiling in Nijmegen bijna een half miljoen euro op. Dat was ruim een ton meer dan verwacht.
Topstuk was een schilderij dat Leo van Veldhuizen in 2001 maakte van Pim Fortuyn en zijn twee hondjes. Het schilderij werd door veilingmeester Richard Hessink afgehamerd op 41.000 euro.
Het was veruit het hoogste bedrag dat op de veiling bij Hessink’s werd geboden.